Η γέννηση της ιδέας...

Μετά το γλυκό άκουσμα της πρότασης γάμου από τον καλό μας, οι περισσότερες ξεκινάμε και πλάθουμε σενάρια για το πως θέλουμε αυτός να οργανωθεί. Άλλες και μόνο στην σκέψη.. κουράζονται (έως και εξαντλούνται!), άλλες είναι αυτό που λέμε "πέρα βρέχει..", άλλες έχουν εδώ και χρόνια έτοιμο το προσχέδιο του γάμου τους στο μυαλό τους και άλλες, βάζουν κάτω τα τεφτέρια τους και απλά.. οργανώνονται! Θεωρητικά ανήκω σε αυτήν την κατηγορία (όχι ότι σας νοιάζει, αλλά λέμε τώρα!).

Ξεκίνησα που λέτε να σκέφτομαι πώς θέλω να είναι αυτός ο γάμος.. τι ύφος να του δώσω! Με ενδιέφερε να έχει πινελιές πρωτοτυπίας και δημιουργικότητας! Να έχει κάτι το.. διαφορετικό! Έσκυψα λοιπόν το κεφάλι κάτω και άρχισα να σκέφτομαι... και να σκέφτομαι... και να σκέφτομαι!
Αρχικά στο μόνο που κατέληξα ήταν ότι δεν ήθελα κάποιο συγκεκριμένο "θέμα", αλλά να κινηθώ γύρω από τις αποχρώσεις του κόκκινου. Δε με βοήθησε και ιδιαίτερα έχω να σας πω...

Κοίταζα τα πάντα με άλλη ματιά, μπας και μου δώσουν κάποια ιδέα. Πέρασε κάποιο διάστημα και ομολογώ πουθενά δεν είχα καταλήξει. Ωστόσο, η παρουσία μου σε ένα τραπέζι ήταν αυτό που χρειαζόμουν για έμπνευση. Ποιος το περίμενε ότι το άκουσμα του τσουγκρίσματος 2 ποτηριών θα μου έδινε ΤΗΝ ιδέα! Κι όμως! Θα δημιουργήσω ένα προσκλητήριο σε ατομικό μπουκάλι κρασί να.. το πιουν στην υγειά μας (σκέφτηκα)! Μου άρεσε πολύ η ιδέα μου! Μου άρεσε περισσότερο ο συμβολισμός της!

Την επόμενη μέρα κιόλας άρχισα να ψάχνω για τις καλύτερες δυνατές τιμές, για προμηθευτές, για το πως θα φτιάξω τη δική μου ετικέτα με την πρόσκληση του γάμου, πως θα το τυλίξω, για το καρτελάκι με τις οικογένειες... Σκέφτηκα μάλιστα να βάλω και στρόγγυλο ετικετάκι επάνω στο πώμα του κρασιού. Τόση λεπτομέρεια ήθελα! Αφού κατέληξα λοιπόν στις αγορές μου, ακολούθησε ένα διάστημα... τρελής δημιουργικότητας για να συντεθούν όλα αυτά! Όταν όμως κατέληξα.. το αποτέλεσμα αυτής της φρενήρης κατάστασης, με δικαίωσε! Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα..

Το προσκλητήριο!

Έπειτα έπρεπε να καταλήξω και σε μπομπονιέρα. Φιουυ... πάλι σκέψη! Ήθελα κάτι ξεχωριστό (πάλι!). Να φύγουν οι καλεσμένοι μου με ένα όμορφο συναίσθημα.. Κάπου εκεί λοιπόν, στην προσπάθεια μου να συνδυάσω το όμορφο συναίσθημα, το προσκλητήριο στο κρασί, τις αποχρώσεις του κόκκινου και (γιατί όχι) την Άνοιξη που θα τελούνταν ο γάμος... μου ήρθε η ιδέα! Τι πιο ταιριαστό από ένα.. αληθινό τριαντάφυλλο! Χρώμα, ευωδιά, καλαισθησία! Μου άρεσε η ιδέα μου. Δύσκολη ιδέα βεβαίως βεβαίως... Ευτυχώς όμως που η νονά μου (να είσαι καλά νονά!) έκανε την ιδέα μου.. εύκολη! Την επεξεργαστήκαμε παρέα... και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Δείτε και μόνοι σας..

Οι μπομπονιέρες!

Και κάπως έτσι όταν όλα είχαν πια τελειώσει,  κάνοντας τον απολογισμό του γάμου και φέρνοντας πάλι στο μυαλό μου τα προσκλητήρια και τις μπομπονιέρες που είχα δημιουργήσει και τα υπέροχα -πραγματικά υπέροχα- σχόλια που είχα ακούσει γι΄αυτά.. συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου άρεσε αυτή η διαδικασία και το καλύτερο; Συνειδητοποίησα ότι... θα ήθελα να την ξανακάνω!